Zastanawiałeś się kiedyś, czy ktokolwiek jest w stanie nauczyć się języka angielskiego z gier komputerowych? Czy to w ogóle jest możliwe? W tym artykule postaram się rozwiać wszystkie Twoje wątpliwości i pokazać, w jaki sposób gracz może przyspieszyć swoją naukę.
Tak jak już pisałem we wpisie „Top 8 seriali kryminalnych”, tak powtórzę i tutaj: żeby dobrze mówić po angielsku, nie wystarczy znajomość gramatyki i słów z książek szkolnych. Jest ona doskonałą bazą, na którą należy zwracać baczną uwagę, ale nie zapewni lekkości i płynności mówienia ani osłuchania z nieznaną mową. Żeby sprawnie posługiwać się obcym językiem, trzeba się wspomóc. Jak?
Rozwiązaniem mogą być między innymi gry komputerowe, Tak, to nie żart. Często, by być efektywnym graczem i wygrywać, po prostu trzeba zrozumieć, jaką misję masz akurat do wykonania albo porozumieć się z pozostałymi grającymi. A jeżeli masz do czynienia z jednym z popularnych tytułów, to bardzo prawdopodobne, że większość społeczności nie będzie się porozumiewała po polsku.
Jak to drzewiej bywało, czyli o piratach i braku spolszczeń
W zamierzchłych latach dziewięćdziesiątych i dwutysięcznych, czyli w okresie rozkwitu bazarów, większość gier dostępnych na polskim rynku była tak zwanymi piratami. W czasach braku zabezpieczeń przed kopiowaniem kupowało się je na miejskich targowiskach lub w osiedlowym sklepie wprost spod laty. Kosztowały 10, maksymalnie 20 złotych. Wymarzona zabawa była niemalże na wyciągnięcie ręki i istniał tylko jeden problem… Brak polskiej wersji językowej.
Kiedy miałeś już w ręku swój wymarzony egzemplarz Grand Theft Auto i zostałeś dopuszczony do rodzicielskiego komputera, pojawiały się kłopoty. Niby wszystko dobrze działało, instalacja przebiegła sprawnie, ale nie wiedziałeś, co powinieneś zrobić dalej.
Dzieciaki bardzo szybko, metodą prób i błędów, uczyły się podstawowych zwrotów po angielsku. Specyfika tamtych gier sprawiała, że często początkowo były to przekleństwa, ale z czasem dochodziły także inne elementy, a któregoś pięknego dnia uświadamiałeś sobie, że – o rany! – umiesz mówić w innym języku. Koślawo i pewnie byle jak, ale jednak potrafisz. A to już był całkiem niezły początek.
Później przyszła pora na takie tytuły jak Hitman, Jazz Jack Rabbit i Need for Speed. Każde młodsze dziecko, które mogło, grało też w różnego rodzaju gry na podstawie bajek Disneya. Wszystkie one wymagały przynajmniej minimalnego zrozumienia napisów w menu lub słów postaci. I tak to się właśnie zaczęło.
Później nastała era internetu
Połączenie z siecią nie wymagało już zablokowania telefonu stacjonarnego i przeliczania na impulsy, przez co stało się tańsze. A wraz z ogólnodostępnym internetem i początkowo niezbyt szybkimi, ale już stałymi łączami, pojawiły się gry sieciowe. Setki gier sieciowych. Podbiły one serca młodych Polaków, a ci, którzy nie mieli własnego peceta, spędzali czas w licznych w tamtym okresie kafejkach internetowych lub u skomputeryzowanych znajomych.
Strzelanki pierwszoosobowe, takie jak Quake III: Arena i Unreal Tournament, pozwalały na grę w trybie wieloosobowym z ludźmi z całego świata. Nadawały też tej rozrywce zupełnie nowej, nieznanej wcześniej dynamiki i emocji. Choć zazwyczaj rozgrywałeś się turnieje z kolegami z podwórka, to międzynarodowy czat i granie przez internet, pozwalały „liznąć” całkiem sporo angielskiego.
Arena shootery już dawno odeszły do lamusa, ale w swoim czasie zrewolucjonizowały rynek gier komputerowych, a na ich silnikach powstało wiele znanych współcześnie, głośnych produkcji.
Nie samymi strzelankami człowiek żyje, czyli krótka historia RPG
Wraz z popularyzacją internetu, prawdziwy rozkwit przeżyły także gry typu MMORPG, w których wielu graczy z różnych krajów gra ze sobą, odgrywając w wirtualnym świecie rolę wybranej postaci. Zdecydowanie bardziej rozbudowane od strzelanek i oferujące setki opcji i scenariuszy, stanowiły i często nadal stanowią doskonałą motywację do nauki.
Jedną z pierwszych gier MMORPG, które zyskały popularność w Polsce, była Tibia. Bardzo prosta grafika i brak dźwięków, nie przeszkadzały zakochać się w niej tysiącom ludzi. Trenowanie postaci, zgarnianie i sprzedawanie łupów, rozbudowa ekwipunku własnego bohatera, przynależność do gildii – to wymuszało coraz lepszą znajomość angielskiego. Nie wystarczyło już, że przywitałeś się w ogólnodostępnym oknie czatu i zapytałeś współgraczy co słychać. Trzeba było handlować i ustalać strategię walki, niekiedy wymienić sprzęt, a to wymagało poznania wielu nowych słów i przynajmniej podstaw gramatyki.
Tak zwane „erpegi”, to po dziś dzień jedne z najbardziej lubianych gier. Skomplikowana, wielowątkowa fabuła, możliwość dopasowania do siebie postaci i ciekawe systemy prowadzenia rozgrywki sprawiły, że mają one rzesze oddanych fanów na całej kuli ziemskiej.
Gry strategiczne ukłonem w stronę taktyków
Strategie, takie jak Age of Empires albo Empire Earth, trafiły do gustów ulubionych planistów. Rozbudowane mapy, wybór ekonomicznej lub wojennej linii gry, liczne kampanie i świadomość, że przeciwnik – nawet w postaci komputera – może wygrać. Zwycięstwo nie było w tym przypadku takie oczywiste i proste. Wymagało od Ciebie przechytrzenia rywali i długofalowego planowania, zarządzania zarówno wojskiem, jak i ludnością cywilną oraz gospodarką. Chociaż w samej rozgrywce język angielski rzadko się przydaje, to wiele osób nauczyło się z takich tytułów słów określających różne surowce, bronie, jednostki lub taktyki.
Współczesne strategie często opierają się na rywalizacji pomiędzy wieloma graczami, a nie człowiekiem i komputerem, więc i liczba interakcji się zwiększyła. Rozmowy na międzynarodowych serwerach gier takich, jak między innymi Forge of Empires, na pewno pomogą Ci podszkolić umiejętności językowe.
Codzienność gracza wczoraj i dziś
Dzisiaj polskie wersje językowe, to oczywista oczywistość, nad którą nikt się nawet specjalnie nie zastanawia. Są i już. Jednak rozwój internetu i samych gier sprawił, że praktycznie każdy tytuł oferuje Ci możliwość grania w wiele osób. Jeżeli dołożyć do tego najpopularniejsze produkcje, które już z samego założenia są sieciowe, to mimo spolszczonego menu, angielski się po prostu przydaje. Efektywna gra wymaga od Ciebie porozumiewania się z innymi graczami. Rozmowy poprzez mikrofon lub na czatach prowadzone są anglojęzyczne, a największe i najlepsze gildie graczy wielonarodowościowe. To wszystko powoduje, że w dzisiejszych czasach nauka języka z gier jest jeszcze łatwiejsza niż kiedyś.
Nie wierzysz? No to czytaj dalej. W kolejnych akapitach przedstawię Ci moich osobistych faworytów pod względem możliwości nauki.
World of Warcraft
Szeroko znany jako WoW. Produkcja MMORPG ze stajni Blizzard, po raz pierwszy pojawiła się w 2004 roku, ale dzięki ciągłym aktualizacjom ani trochę nie traci na atrakcyjności. Na całym świecie jest ponad 7 milionów aktywnych użytkowników!
W WoW-ie odgrywa się rolę postaci, którą wybierasz i tworzysz na samym początku. Rozgrywka od pierwszych chwil wymusza interakcje z innymi graczami poprzez walki, turnieje, liczne eventy i przynależność gildyjną. Międzynarodowy charakter serwerów, pozwali Ci nieustająco ćwiczyć zdolności językowe.
Fantastyczny świat przedstawiony oferuje możliwość wcielenia się w postać z różnych ras i frakcji, a udoskonalana przez cały czas grafika cieszy oczy. World of Warcraft to dynamiczna i pełna walki gra, która na pewno Ci się spodoba!
Więcej możesz dowiedzieć się na oficjalnej stronie.
Call of Duty
Czyli CoD. Jedna z nielicznych strzelanek pierwszoosobowych, która przetrwała próbę czasu i po dziś dzień cieszy się popularnością. Zdobyła nagrodę Brytyjskiej Akademii Sztuk Filmowych i Telewizyjnych w kategorii gry roku, jest też trzykrotną laureatką nagrody Akademii Sztuki i Nauk Interaktywnych.
Akcja produkcji rozgrywa się w trakcie II Wojny Światowej. Do wyboru są trzy postacie: pierwsza z nich to szeregowy Martin, Amerykanin biorący udział w lądowaniu w Normandii. W kolejnych misjach możesz wcielić się w brytyjskiego sierżanta, zajmującego się dywersją na tyłach wroga oraz w radzieckiego szeregowca, który uczestniczy w bitwie pod Stalingradem.
W CoD dużą rolę odgrywają zewnętrzni bohaterowie, z którymi Twoja postać ma styczność. Choć istnieje polska wersja językowa, to serdecznie polecam zagrać w oryginalną. Z rozmów pomiędzy żołnierzami, efektownych filmowych przerywników i scenariusza gry, możesz się naprawdę wiele nauczyć.
Jak naprawdę wygląda Call of Duty, sprawdzisz tutaj.
Minecraft
To tak zwana gra survivalowa. Nie ogranicza Cię w niej prawie nic, musisz tylko – lub aż – przeżyć. W zasobach tej gry znajduje się nieograniczony w długości i szerokości otwarty świat, który możesz w dowolny sposób eksplorować i zmieniać, układając w trójwymiarowej siatce sześciany, składające się na grafikę.
Minecraft posiada kilka trybów gry. W trybie kreatywnym można jedynie budować i nie jest on interesujący, jeżeli zależy Ci na nauce angielskiego. To samo dotyczy trybu widza, w którym kontakty są wyłączone. Inaczej przedstawia się sytuacja w przypadku trybów przetrwania, przygody i hardcore. W opcji multiplayer możliwa jest komunikacja na czacie z graczami z każdego możliwego kraju, a dodatkowo w większości komunikują się oni między sobą przy pomocy zewnętrznych programów głosowych, na przykład Discorda.
Dzięki niemal niewyczerpanym możliwościom przemieszczania się i ingerowania w świat tej gry Minecraft zyskał sobie rzesze wiernych fanów. W rozgrywce nie posiadasz żadnego konkretnego celu poza przeżyciem, ale możliwy jest handel, walki pomiędzy postaciami i zbieranie różnorodnego ekwipunku.
Zróżnicowanie trybów i celów w połączeniu z szukaniem sposobu przetrwania, stawiają Minecrafta na pierwszym miejscu pod względem ilości interakcji i różnorodności tematów rozmów między graczami. Jeżeli zależy Ci na płynnym angielskim, którym będziesz posługiwać się bez zastanowienia, to ta gra powinna znaleźć się na Twojej liście obowiązkowych pozycji.
Zobacz w tym miejscu, czy Minecraft jest dla Ciebie.
State of Survival
Gra nie na komputer, a na telefon, jednak mimo wszystko powinna się tu znaleźć. To najmłodsza pozycja w tym zestawieniu, ale szybko podbija serca graczy. Postanowiłem o niej napisać, ponieważ współczesne smartfony mają więcej wspólnego z komputerem aniżeli telefonem.
W State of Survival wcielasz się w postać naczelnika osady, która usiłuje przetrwać w postapokaliptycznym świecie ogarniętym plagą zombie. Ta pozycja to typowa gra wojenna, w której gracze łączą się w grupy i walczą nie tylko z żywymi trupami, ale także między sobą, by zdobyć niezbędne do życia surowce.
Ze wszystkich wymienionych dzisiaj gier, to właśnie ta wymaga największej współpracy między graczami. Mimo polskiej wersji językowej, rozmowy na czacie gildii i serwera (nazywanego państwem), na którym grasz, prowadzone są między użytkownikami z całego świata. Nagły atak wrogo nastawionych wojsk lub hordy zombie, niejednokrotnie wymusza błyskawiczną reakcję, którą trzeba sprawnie skoordynować.
Rozkazy zazwyczaj wydawane są po angielsku. Sam gram w gildii, która zrzesza głównie Polaków, ale obecność w jej szeregach kilku członków innych narodowości sprawia, że rozmawiamy tak, by wszyscy zrozumieli, o co chodzi. W dodatku kontakt między graczami w SoS jest tak intensywny i częsty, że ani się obejrzysz, a będziesz tam prowadzić towarzyskie pogawędki z przedstawicielami różnych nacji.
Grę najłatwiej znaleźć w sklepie z aplikacjami na Androida lub iOSa, ale jeżeli Cię zainteresowałem i chcesz dowiedzieć się więcej, to zerknij tutaj.